Akropol

Akropol to górujące nad Atenami wapienne wzgórze o owalnym kształcie. W starożytności ośrodek kultu religijnego; prowadziły nań 2 drogi: Panatenajska i Trójnogów. Osadnictwo na Akropolu ateńskim poświadczone jest od epoki kamienia. W VI w. p.n.e. zainicjowano tu szersze prace budowlane: wzniesiono świątynię Ateny (tzw. Hekatompedon), a na miejscu starszej świątyni (Archajos Naos) - świątynię Ateny Polias, czyli patronki miasta; dotychczasową bramę mykeńską zastąpiono pierwszymi Propylejami. W czasie wojen perskich Akropol ateński został spalony (480 p.n.e.), zniszczeniu uległy wszystkie budowle i pomniki wotywne . Po 449 p.n.e. przystąpiono do kosztownej odbudowy wg planu Peryklesa, pod kierunkiem komisji artystów kierowanej przez Fidiasza. Wzniesiono m.in. Partenon, w którym umieszczono chryzelefantynowy pomnik Ateny Partenos, Erechtejon, świątynię Ateny Nike (427 p.n.e.), a także świątynię Artemidy Brauronia.
Za Justyniana I Wielkiego świątynie przekształcono w kościoły chrześcijańskie.W 1456 Akropol ateński znalazł się w rękach tureckich, co spowodowało jego stopniową dewastację. Ponadto dużą liczbę zabytków z Akropolu ateńskiego wywiózł do Londynu lord Elgin (1816). Po odzyskaniu przez Grecję niepodległości, w 2. poł. XIX w. przystąpiono do prac konserwatorskich , które trwają po dzień dzisiejszy.