"Szalony sen"

Proponuję małą wycieczkę na południe z naszej zimnej i wietrznej Polski, prosto do Hiszpanii.
Sagrada Familia, katedra w Barcelonie, jest na ukończeniu. Oczywiście zależy, co uważa się za bliski koniec. Ale po ponad wieku budowy jest do niego bliżej niż dalej.
Co roku katedrę Sagrada Familia w Barcelonie odwiedzają dwa miliony osób. Dzięki nieustającym pielgrzymkom świątynia co roku wzbogaca się o 20 mln euro ze sprzedaży biletów wstępu. To jednak wciąż za mało, by doprowadzić do końca "szalony sen", najwybitniejsze dzieło Antonia Gaudiego.
Niewiele brakowało, a Sagrada Familia wcale by nie powstała. Pomysłodawca projektu (nie był nim wcale Gaudi, lecz księgarz José Maria Bocabella, założyciel Duchowego Stowarzyszenia Wyznawców Świętego Józefa) postanowił, że ze składek publicznych zostanie zbudowana świątynia podobna do katedry we włoskim Loreto. Miała stanąć w centrum miasta, ale niespodziewanie zmarła hrabina, która obiecała przekazać na ten cel odpowiednią działkę. Nową lokalizację znaleziono na ówczesnych obrzeżach Barcelony. Bocabella oświadczył wtedy, że rezygnuje z budowania kościoła. Pałeczkę przejął Gaudi, który rozpoczął prace w 1884 r. Postawił jeden warunek: nikt nie będzie mu narzucał pomysłów. Sagrada Familia ma być zbudowana według jego projektu. Architekt, który z czasem zdobył światową sławę, poświęcił swemu największemu dziełu 40 lat życia. Nie brał za to żadnych honorariów. Krytycy uznali projekt za szalony i superawangardowy. Gaudi rzeczywiście wyprzedził swoją epokę, tworząc eklektyczne budowle niedające się przypisać do żadnego stylu. Dominuje w nich bogata i barwna secesyjna ornamentyka, ale w każdej odnaleźć można elementy barokowe, klasycystyczne, a nawet gotyckie. Właśnie w projekcie katedry Sagrada Familia artysta puścił wodze fantazji, irytując przy tym nie rozumiejących jego sztuki współczesnych.