Miejscowość znajduje się na pograniczu Wielkopolski i Śląska. Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z roku 1136, kiedy została wymieniona w bulli papieża Innocentego II jako wieś arcybiskupów gnieźnieńskich. Położenie miasta na szlakach handlowych z Poznania do Głogowa oraz Czech spowodowało jego szybki rozwój w tamtym okresie. Miastem rządzili wtedy książęta śląscy. W 1343 roku król Kazimierz III Wielki przyłącza ponownie miasto do Polski, aby w latach 1345 i 1349 obdarzyć je przywilejami miasta królewskiego. Na podstawie wydanego w roku 1404 prawa w mieście powstaje mennica działająca do ok. 1655-59. Miasto było znanym ośrodkiem sukiennictwa, działały też liczne warsztaty złotnicze, garncarskie, szewskie i konwisarskie. W wiekach XVI i XVII miasto było ośrodkiem luteranizmu. XVII wiek to okres dalszego rozwoju miasta. Wtedy Włoch Niccolo Bacaralli zakłada tu pierwszą w Polsce manufakturę farbiarską.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz