Klasztorne budowle, powstawały przy udziale zadziwiająco prostych środków i narzędzi. Cegły z palonej gliny, zaprawa murarska składająca się z wapna i białka zwierzęcego, drewniane bale pochodzące z okolicznych lasów, a do tego ręczne świdry, łopaty, kilofy - to wszystko czym dysponowali budowniczowie. Nie przeszkodziło to wznieść budowli o harmonijnych proporcjach i bardzo solidnej: w ciągu wieków nieustannej rozbudowy i przebudowy, nie ma wzmianek o żadnej katastrofie budowlanej. Główna nawa liczy aż 107 m długości (wewnątrz 97,6 m). Czyni to Katedrę najdłuższym kościołem w Polsce i jednym z najdłuższych na świecie. Fasada z wieżami wznosi się na wysokość 46 m. Powierzchnia wnętrza liczy 2200 m kw. Wielokrotne przebudowy Katedry i zmiany stylów architektonicznych są szczególnie dobrze widoczne na północnej elewacji: dostrzeżemy tu ozdoby z okresu romańskiego, podwyższenia dachu, zmianę ilości okien. Ogromny ciężar budowli wsparty jest na fundamentach, wykonanych z olbrzymich granitowych głazów narzutowych - stosunkowo łatwo dostępnych w polodowcowym obszarze Pomorza Gdańskiego. Do wnętrza Katedry od strony wejścia głównego prowadzą schody - różnica poziomów między powierzchnią placu a podłogą wynosi ponad 1 m. To efekt nawarstwiania się przez stulecia osadów i gruzu, które z czasem spowodowały podniesienie terenu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz