Pałac Zimowy w Sankt Petersburgu – położony na brzegu Newy barokowy pałac budowany w latach 1754 - 1762 według projektu Bartolomeo Rastrellego dla Elżbiety (wzorowany był na francuskim Wersalu). Budowę ukończono po jej śmierci. Jako pierwsza zamieszkała w nim cesarzowa Katarzyna II. Do roku 1905 był roku zimową rezydencją carów Rosji, po upadku caratu w lutym 1917 część pałacu zamieniono na szpital, a część zajmowała siedziba Rządu Tymczasowego. Zajęcie pałacu przez bolszewików 7 listopada 1917 jest jednym z symboli Rewolucji Październikowej. Warto jednak pamiętać, że słynna scena filmowa Eisensteina Szturm na Pałac Zimowy kręcona była już po zwycięstwie Rewolucji i jest apokryficzna – pałacu broniła jedynie kompania kobieca. Plac przed Pałacem był miejscem tak zwanej krwawej niedzieli, która stała się bezpośrednią przyczyną wybuchu rewolucji w 1905. Tłum około 30 000 robotników zgromadził się przed Pałacem trzymając w rękach ikony i portrety cara. Na rozkaz cara wojsko otworzyło ogień, zabitych zostało około tysiąca osób, a kilka tysięcy zostało rannych.
W 1918 r., część a w 1922 r. wszystkie zabudowania przekazano Państwowemu Muzeum Ermitaż. Obecnie Pałac Zimowy i Plac Pałacowy stanowi rdzeń współczesnego miasta i jest jednym z głównych obiektów rosyjskiej i międzynarodowej turystyki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz