Słoń indyjski, ssak zamieszkujący lasy i zarośla Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. Mniejszy od słonia afrykańskiego, samce, większe od samic, osiągają do 310 cm wysokości w kłębie, długość ciała 550-640 cm, ogona do 150 cm, ciężar do ok. 5 t. Ciosy niewielkich stosunkowo rozmiarów występują u większości samców, u samic rzadko spotykane (największe ciosy słoni indyjskich miały długość 302 cm i ciężar 39 kg). Trąba zakończona jest jednym wyrostkiem chwytnym.
Słoń indyjski żyje w stadach złożonych przeważnie z 8-10 samic z młodymi, w obrębie stada panuje ścisła hierarchia. W terenie górzystym słoń indyjski porusza się nadzwyczaj sprawnie (w marszu osiąga 7-15 km/godz.), niemal bezgłośnie i prawie nie pozostawiając śladów (nacisk na 1 cm2 powierzchni stopy wynosi tylko 400-600 g). Doskonale pływa i chętnie kąpie się w błotnistych sadzawkach. Pożywienie słoni indyjskich stanowią trawy, liście, kora, miękkie drewno, pędy bambusa i owoce, szczególnie dzikie figi.
Słoń indyjski jest zwierzęciem o łagodnym usposobieniu, daje się łatwo oswajać i tresować, używany jest jako zwierzę robocze, istnieją nawet fermy hodowlane, prowadzone w celu zarówno udomowiania słoni indyjskich, jak i sztucznego ich rozrodu.
Tyle mądre internetowe miejsca o gościu z mojej dzisiejszej kartki... Ja dodam tyle, żebysmy my, ludzie nie zniszczyli tych słoni tak jak została zniszczona ta kartka....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz